اجاره میوه های بهشتی و واردات خودرو، فقط برای صعود به جام جهانی؟/ مسئول این بی عدالتی را اشتباه نگیرید!
گذشت آن روزها که صعود به جام جهانی با گل فراموش نشدنی مقابل استرالیا حماسه ای مطلق بود و میلیون ها ایرانی را به خیابان های این کشور کشاند تا جشن بگیرند.
به گزارش اخبار تایمز؛ رسانه های ورزشی و غیرورزشی از صبح شنبه به بحث خودروی ۱۰۰ میلیاردی محمدحسین کنعانی زادگان پرداخته اند. این خودروی زیبا و براق رنجروور پای ورزشکاران رشته های دیگر را به جنجال های اخیر باز کرد و شاهد درگیری های لفظی تمام عیار در فضای مجازی بودیم.
ورزشکاران غیرفوتبالی، به خصوص کشتی گیران، آنقدر دید گسترده دارند که به خاطر مدل ماشین و قیمت افسانه ای آن در ایران، یقه فوتبالیست را نمی گیرند. بلکه سخنانشان به قول پژمان صادق این بود که چرا برای توجه به فوتبال به دیگر ورزش هایی که افتخارات جهانی و المپیکی می دهند بها داده نمی شود!
واقعیت این است که اگر به ما اجازه واردات خودرو بدهید، فرش زیر پای خود را می فروشیم و ثانیه ای را برای این فرصت تلف نمی کنیم. آن طور که روزنامه اعتماد در این باره نوشت: «بین ۳ تا ۴ هزار تومان خودرو توسط فوتبالیست ها وارد شده است که این رقم بیش از دو برابر کل بودجه ورزشی کشور در سال ۱۴۰۲ است. در واقع سود سرشاری که هر فرد دارد. جیب‌های این چنینی آنقدر وسوسه‌انگیز است که کنعانی‌ها و دیگران نمی‌توانند به بختشان لگد بزنند. همانطور که روزنامه فرهیختگان نیز نوشت: «تفاوت هزینه‌ای که بازیکن پرسپولیس برای این ماشین پرداخت کرده و قیمتی که به آن فروخته می‌شود، نشان می‌دهد که او اجاره‌ای داشته است. حداقل ۸۰ میلیارد تومان»!
جنجال بزرگی که در ابتدای این مقاله به آن اشاره کردیم اصلاً مربوط به فوتبالیست ها نیست. چرا که باید به دنبال علل وقوع چنین اتفاق شگفت انگیزی باشیم و از آنها بپرسیم که آیا صعود به جام جهانی در روزگار کنونی یک اتفاق حیرت انگیز است که این گونه برای ملی پوشان این رشته ورزشی نسبت به دیگران تبعیض قائل می شوید؟
در شرایطی که همه قدرت های فوتبال آسیا به راحتی می توانند مجوز صعود به جام جهانی را بگیرند، نباید مجوز ساخت برج در وسط اتوبان صدر و مدرس به آنها داده شود! گذشت آن روزها که صعود به جام جهانی با حضور بازیکنانی چون خداداد عزیزی و گل فراموش نشدنی او به استرالیا حماسه ای مطلق بود و میلیون ها ایرانی را برای جشن به خیابان های کشور کشاند.
آن لحظات تاریخی گذشت که احمدرضا عابدزاده، کریم باقری، علی دایی و… با جان و دل برای کسب سهمیه جام جهانی جان باختند و با جان و دل بازی کردند. صعود به این جام به سختی قدیم نیست که مسئولان مربوطه به این تبعیض و بی عدالتی بزرگ بین فوتبالیست ها و ورزشکاران رشته های دیگر پی برده اند.
کنعانیان یا هر دوست خوب دیگری، تا آنجا که بتواند ماشین بخرد و بفروشد، سود می برد و عشق می ورزد. خدا بخیل را در این کار له کند اما قرار نیست ظلم آنقدر گسترده شود که فقط عده کمی در این فوتبال میوه های بهشتی را بخورند و سر بسیاری از قهرمانان جهان و المپیک بی کلاه بماند.
باید فکری کرد و از کسانی که این مجوزها را به فوتبالیست ها دادند پرسید: بر چه اساسی، با چه استدلالی و از کدام ثروت ۸۰ میلیارد سود نصیب کسانی کردید که خیر دنیا و آخرت را به اندازه کافی دیده اند.