نساجی هم مثل حسن یزدانی زورش نرسید/ کی قرار است باور کنیم چه به سرمان آمده و شروع به ساختن آینده کنیم؟
نساجی در آزادی سه گل به الهلال زد و همه دیدیم که بازیکنان، مربیان و مدیران این تیم هم مثل هواداران تمام تلاش خود را کردند اما قدرت نساجی به همین اندازه بود.
به گزارش اخبار تایمز؛ روزی علی پروین پس از کسب عنوان قهرمانی در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن در مصاحبه ای معروف گفت: رقبا در آسیا با بنز می دوند و ما با موتور گازی می رویم.
البته علی پروین اهل پیشگویی نیست، اما فوتبالیست بود و به خوبی دید که رقبای خود چگونه رشد کرده اند. هشدار پروین در دهه های بعد از سوی افراد مختلف تکرار و تکرار شد، اما هیچ گوش شنوا نبود.
ورزش ما هنوز هر چه دارد می خورد و گلدان نیست! ببینید، تنها استادیوم شایسته ما همان ورزشگاهی است که ۵۰ سال پیش ساخته شده است. نه زیرساخت داریم، نه امکانات، نه مدیریت، نه برنامه ریزی…
مدیران ورزشی ما را ببینید، همان هایی هستند که در این دهه ها بوده اند! بنابراین نظر و روش آنها تغییر نمی کند و نباید انتظار تغییر در وضعیت ورزش را داشته باشیم زیرا از ابتدا اعتقادی به کار علمی نداشتند….
در تمام این سال ها و در پاسخ به همه کمبودها و کم کاری ها، مدیران به غیرت ورزشکاران، به دعای خیر مردم و حمایت خانواده قهرمان تکیه کرده اند، اما این استعداد ذاتی و حمایت خانواده و مردم و غیرت ورزشکار جواب می دهد؟ جنگ پشه با حبشه؟
واقعیت این است که ورزش در دنیای امروز مانند مدیریت یک علم است و دیگر نمی توان با روش های سنتی با رقبا مبارزه کرد. غیرت هنوز تنها سلاح ورزشکاران ماست، اما وقتی سایر قسمت های ما ضعیف هستند، این غیرت به تنهایی کاری از پیش نبرده است.
روز به روز فاصله حسن یزدانی با تیلور بیشتر می شود. شکست ۵-۱ شد ۷-۱ و امسال ضربه فنی بود! قدرت حسن یزدانی به تیلور نرسید، همچنان که قدرت نساجی به الهلال نرسید. کی قرار است آنچه را که برایمان اتفاق افتاده باور کنیم و ساختن آینده را آغاز کنیم؟