وقتی تیلور آمریکایی بی گناه شد!/ تانک روسی یک ساعت بعد از پیروزی در گلج چه گناهی کرد؟

پس از پایان مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان، رئیس فدراسیون در گفت وگویی درباره دلایل این ناکامی ها گفت که کمکی به کشتی نکرد و برعکس مشکلات را بیشتر کرد.

به گزارش اخبار تایمز؛ علیرضا دبیر را همه می شناسیم. قهرمان جهان، قهرمان المپیک، دارنده دکترا و با تجربه در سیاست. اگر چند ویژگی مهم برای مدیریت ورزشی وجود دارد، دبیر همه آنها را دارد. له شده و با تجربه و فرسوده…

دبیر با ورودش به کشتی تحولی عمیق ایجاد کرد. کشتی پایه را احیا کرد و حالا در رشته های آزاد و آزاد در همه رده های سنی قهرمان جهان هستیم. او در دو سال اخیر رکوردهای مدال آور بزرگسالان را شکسته و خلاصه از نظر فنی و آماری رکورد قابل قبولی دارد. کسانی که از خانه کشتی دیدن کرده اند از امکاناتی که او آورده تعجب می کنند، اما چرا باید کسی اینقدر منتقد و مخالف این همه خدمات باشد؟

کلید حل معما به قول خود معلم است. او در این مصاحبه معروف ابتدا گفت که من فقط به سوالات فنی پاسخ می دهم و کاری به اعتقاداتم ندارم، اما خودش دغدغه اعتقادات دیگران را داشت! سوال اول اینجاست؛ چرا باید طوری رفتار کنیم که منتقدان و مردم به مسائل شخصی و مذهبی ما بپردازند؟ چرا باید طوری رفتار کنیم که همه خدمات و کارهای مدیریتی ما مغفول بماند و تحت الشعاع حاشیه قرار گیرد؟

اما این حرف های علیرضا دبیر که بعد از ناکامی های کشتی گیران کشورمان در جام جهانی ۲۰۲۳ اتفاق افتاد، حرف تازه ای نبود. بعد از نتایج خیره کننده جام جهانی ۲۰۲۱ اسلو و در اوج برد با همین ادبیات حرف زد و طرفدار شد! وقتی حسن یزدانی توانست تیلور را شکست دهد، کل ایران از هر قوم و نژاد و فرهنگ و هر دینی خوشحال شد اما علیرضا دبیر گفت این مدال دل شیعیان را شاد کرد. در همان زمان سردار آزمون قهرمان فوتبال کشورمان که اهل سنن است به این گفته اعتراض کرد و گفت که او و خانواده اش و همه مردم ترکمن صحرا مثل بقیه ایران از کسب مدال طلای یزدانی خوشحال هستند. این حقیقت بود. کلیمی آشوری و مسیحی و هموطنان اهل سنت از قهرمانی حسن یزدانی و سایر کشتی گیران خوشحال هستند. ما در کشورمان اقوام مختلفی داریم از کرد و ترک و لر گرفته تا بلوچ و ترکمن و عرب و فارس با انواع زبان ها و مذاهب، اما همه ما ایرانی هستیم و همه زیر یک پرچم برای ایران می میریم. ما از افتخار ایران خوشحالیم.

انتظار می رفت که آن حادثه برای استاد تجربه و درس عبرت باشد، اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد و در شکست هم همان طور که در پیروزی صحبت کرد! شاید این دفعه بدتر هم بشه…

وقتی علیرضا دبیر که خود کشتی گیر و پیشکسوت این رشته است، به جای توضیح ایرادات فنی، مسائل اعتقادی را به دست می گیرد، دیگر چه انتظاری از مدیران غیرورزشی داشته باشیم؟ اصلا اگر شکست کشتی گیران ما ناشی از ضعف ایمانشان باشد، پیروزی تیلور یا دیگر کشتی گیران دنیا را چه باید دانست؟ یعنی بی گناه هستند و گناه نمی کنند؟

آیا رئیس فدراسیون یک لحظه به این فکر نکرد که این کشتی گیران خانواده دارند؟ آیا آنها دوستان، اقوام و آشنایان دارند؟ آیا باید فردا برگردند و در میان همین مردم زندگی کنند؟ وقتی ما آنها را به بی ایمانی متهم می کنیم، چگونه باید سرشان را بلند کنند؟ اگر مجتبی گلیج ما در فاصله ۵ ثانیه به پایان مسابقه به دلیل بی اعتقادی و گناه مقابل تانک روسی شکست خورد، سعدالله اف در فاصله یک ساعتی که به قهرمان بحرینی باخت چه گناهی کرد؟

شاید بهتر باشد علیرضا دبیر بیشتر به حرف و خواسته خودش عمل کند. همیشه میگه تو چه ربطی به اعتقادات من داری؟ بهتره کاری به عقاید دیگران نداشته باشه…