ربات‌ها ما را به تنبلی گروهی مبتلا می‌کنند؟ / ناگفته هایی که باید گفته شود!
دانشمندان دریافته‌اند که انسان‌ها وقتی می‌دانند که ربات قبلاً کارهای مربوط به آنها را بررسی کرده است، کمتر به وظایفی که انجام می‌دهند، توجه می‌کنند.
به گزارش اخبار تایمز؛ تحقیقات کنونی که توسط دانشمندان دانشگاه فنی برلین در آلمان انجام شده است، بررسی کرده است که آیا پدیده “تنبلی گروهی”، که در آن افراد تلاش کمتری در محیط‌های گروهی انجام می‌دهند، زیرا احساس می‌کنند سهم آنها در این کار در نظر گرفته نمی‌شود، بررسی شده است. تعاملات انسان و ربات نیز گسترش خواهد یافت یا خیر؟
دانشمند ارشد این مطالعه در یک بیانیه رسانه ای گفت که کار تیمی یک موهبت ترکیبی است، کار با هم می تواند افراد را برای عملکرد خوب ترغیب کند، اما همچنین منجر به از دست دادن انگیزه می شود زیرا مشارکت های فردی آنقدرها قابل مشاهده نیست. ما علاقه مند بودیم بفهمیم که آیا وقتی شریک گروه افراد یک ربات بود، چنین اثرات انگیزشی مشاهده می شود یا خیر.
برای آزمایش نظریه خود، محققان از ۴۲ شرکت‌کننده خواستند تا تصاویر تار تخته‌های مدار را از نظر نقص بررسی کنند. تصاویر تنها زمانی واضح می‌شدند که با ماوس رایانه روی آن قرار می‌گرفتند و به گروه اجازه می‌داد تا توجه شرکت‌کنندگان به جزئیات را زیر نظر بگیرد.
به نیمی از این شرکت‌کنندگان اطلاع داده شد که بردهای مدار آنها قبلاً توسط روباتی به نام پاندا بازرسی شده است که اعضای گروه می‌توانند هنگام کار آن را ببینند و بشنوند.
اگرچه نتایج اولیه تفاوت معنی‌داری را در مدت زمانی که هر دو گروه صرف بازرسی تابلوها یا مناطق تحت بررسی می‌کردند نشان نمی‌داد، تجزیه و تحلیل عمیق‌تر نشان داد که کسانی که پس از بررسی پاندا معتقد بودند کار می‌کنند، بعداً نقص‌های کمتری را شناسایی کردند. این نشان دهنده تأثیر «دیدن اما ندیدن» است، جایی که افراد به دلیل اتکای بیش از حد به موجودی دیگر، از نظر ذهنی درگیر می شوند.
دکتر لیندا اوناش، محقق ارشد این مطالعه گفت: «ردیابی فرد به کجا نگاه می‌کند، اما تعیین اینکه آیا این اطلاعات بصری به اندازه کافی در سطح ذهنی پردازش میشوند، بسیار دشوارتر است.
اگرچه شرکت کنندگان احساس می کردند که سطح توجه ثابتی را حفظ می کنند، اما ناخودآگاه تصور می کردند که پاندا هیچ نقصی را نادیده نمی گیرد.
اوناش می‌گوید: «از دست دادن انگیزه در شیفت‌های طولانی‌تر، زمانی که وظایف روتین هستند و محیط کار نظارت و بازخورد کمی ارائه می‌دهد، بسیار بیشتر است. در تولید به طور کلی، و به ویژه در مناطق مرتبط با ایمنی که در آن بررسی مضاعف رایج است، این می تواند تأثیر منفی بر نتایج کار داشته باشد.
این یافته ها همچنین به چالش های شبیه سازی دقیق رفتار اجتماعی در محیط های آزمایشگاهی اشاره می کند، با توجه به اینکه شرکت کنندگان از مشاهده آنها آگاه هستند.
برای درک اینکه مشکل بی انگیزگی در تعاملات انسان و ربات چقدر بزرگ است، باید وارد میدان شویم و فرضیات خود را در محیط های کاری در دنیای واقعی، با کارگران ماهری که به طور معمول در گروه های روبات کار می کنند، آزمایش کنیم. بیایید تست کنیم.
نتایج این تحقیق در Frontiers in Robotics and AI منتشر شده است.