وضعیت تکان دهنده فوتبال ایران بعد از بمب هایی که منفجر شد

به گزارش اخبار تایمز؛ برای اولین بار در لیگ برتر قانون سقف بودجه برای باشگاه ها اعمال شد. برای باشگاه هایی که در لیگ قهرمانان آسیا حضور دارند سقف بودجه ۳۲۵ میلیارد تومانی و برای سایر باشگاه ها نیز سقف بودجه ۲۵۰ میلیارد تومانی برای خرید بازیکن و مربی تعیین شده است.

ابتدا تصور می شد که این قانون مانند سقف قراردادهای معروف در زمان مدیریت عزیزالله محمدی در سازمان لیگ، نمادین و برای رفع مشکل است، اما وقتی باشگاه های اشتباه به زمین سخت برخورد کردند، متوجه شدند برای تعدیل قراردادها و در واقع کاهش آنها اقدام کند.

پیش از این به ندرت افرادی را می‌توان یافت که بپذیرند اینها باشگاه‌های فعال در رقابت‌های لیگ برتر هستند که نقش اول را در روند ریالی پاشی در بازار نقل و انتقالات بازی می‌کنند، اما مزیت سقف قرارداد فعلی این بود که افراد زیادی هستند. به این نتیجه رسیدند که اینها بازیکنانی نیستند که به زور از باشگاه ها پول می گیرند و قراردادهای افسانه ای می بندند، بلکه این موضوع ناشی از رضایت مدیران باشگاه هاست که عموما از جیب خلیفه خرج می کنند!

ذکر یک نکته در این مناقشه را ضروری می دانیم; چرا که ما به هیچ وجه مخالف پرداخت میلیاردی و سودجویی بازیکنان از بازار فوتبال کشور نیستیم. تلاش آنها شایسته است، اما باید حساب های باشگاه های دولتی ایران با هم هماهنگ شود که در بیشتر موارد اینطور نیست.

باشگاه های ورشکسته و بدهکار ایران قرار نیست هر فصل مجموعه خود را با ولخرجی های بی بند و بار ریالی در نقل و انتقالات و ولخرجی های ارزی برای بازیکنان خارجی معادل بخشی از بودجه یک وزارتخانه بزرگ کشور بدهی کنند. تا راهروهای کمیته های انضباطی و تعیین وضعیت شبیه قوه قضائیه شود.

این قانون به همگان ثابت کرد که آنچه باعث ورشکستگی باشگاه های ایران شده، محصول مدیریت افرادی بوده که مدیران هزینه بوده و هستند و کاری جز هدر دادن سرمایه های دولتی از بیت المال نداشتند. موضوعی که باعث این سردرگمی عجیب در کاهش قرارداد بازیکنان شد، بار دیگر نشان داد که درد اصلی فوتبال این کشور مدیریت است و بازیکنان کمترین سهم را در این گرفتاری ها دارند.