کامیون های ولوو در دهه ۱۹۴۰

نیمه اول دهه ۱۹۴۰ به دلیل  اینکه تحت تأثیر جنگ جهانی دوم بود. تولید خودروهای ولوو برای بخش خصوصی به شدت کاهش یافت، اما فروش خودروهای کراس کانتری برای شرایط سخت و ناهمواری ها به ارتش سوئد جبران کمبود فروش در بخش خصوصی را جبران کرد.

تجربه ساخت و توسعه خودرو های نظامی و مناسب برای شرایط سخت میتواند خودروهایی که مناسب برای ساخت و ساز هست را بهبود بخشد و سود بیشتری داشته باشد همینطور باید گفت در اواخر دهه ۱۹۴۰، تولید وسایل نقلیه قدیمی قبل از جنگ به طور چشمگیری افزایش یافت.

اکنون کلاه ایمنی خود را به سر کنید و در مورد کامیون های Volvo در دهه ۴۰ بیشتر بخوانید.

L29C و V

اولین کامیون دیزلی سنگین – به دلیل تقاضای بسیار

امروزه شاید لازم باشد بر این واقعیت تاکید شود که تعداد کامیون‌های سنگین ولوو تا سال ۱۹۴۵ بسیار کم بوده است،و اکثر کامیون‌های ولوو را کامیون‌های سبک و نیمه سنگین تشکیل میداد که از کیفیت خوبی بهره برده بودند.

کامیون های L29 بسیار سرسخت و قدرتمند بودند، اما در تعداد نسبتاً کمی ساخته شد.

میتوان تاریخچه اولین کامیون دیزلی سنگین و قدرتمند در سال ۱۹۴۶ دانست ، در ابتدا به دلیل درخواست زیاد اداره راه ملی سوئد، که به وسیله نقلیه بسیار قدرتمندی نیاز داشت که بتواند برف ها را پارو نماید آن هم در زمستان سنگین سوئد و همچنین وسیله‌ای اساسی برای ساخت جاده‌ها (دوران پس از جنگ دوره‌ای بود که شبکه جاده‌ای در سوئد تغییرات زیادی داشت) و پس از آن تقاضای مردم عادی.

LV11

طراحی کامیون های طرح ‘شارپنوز’ به زودی مورد قبول و محبوبیت مشتریان قرار گرفت، زیرا هم بسیار پرتوان و کاربردی بود و هم با روند طراحی آن دوران سازگاری داشت.

هنگامی که در سال ۱۹۴۰ نسخه کمی سنگین تر از کامیون شارپنوز به عنوان جانشین LV79 ساخته شد، طبیعی بود که از طراحی موجود به جای طرح جدید برای کامیون سنگین تر و مدرن استفاده شود، به خصوص که LV79 طراحی مشابهی داشت. کامیون LV76/LV78. در سال ۱۹۳۸ و ۱۹۳۹ توسط کامیون های ‘شارپنوز’ جایگزین شد.

تلفیق کامیون های ولووی سبک و سنگین

در واقع، شاسی خودروی LV11 بسیار شبیه کامیون‌های سنگین‌تر خانواده ولوو بود و اجزای محرک شبیه به نسل سبک بودند اما به خوبی آزمایش شده بودند و مورد تأیید نیز بودند (و همینطور باید گفت که همه در کارخانه ولوو ساخته شده‌اند) قطعات کمی قدیمی اما به خوبی آزمایش شده بودند که برای چندین مورد استفاده شده بود.

تصاویر مربوط به دهه ۱۹۴۰ اغلب این طیف از وسایل نقلیه را در کاربردهای سنگین، مانند: کارهای ساختمانی نشان می‌دهند، جایی که اجزای شاسی بسیار قوی عمل میکردند، با اینکه سیستم تعلیق و محورها بخاطر اضافه بار عادی آن روزها که بسیار عادی و بیشتر بود اما این خودرو توانایی بالایی داشت که همین امر این کامیون را به یک کامیون استاندارد و عالی در آن برهه زمان تبدیل کرد.

یک کامیون سوئدی استاندارد

LV11 به یک کامیون سوئدی استاندارد تبدیل شد (اما به دلیل طراحی و قیمت نسبتاً بالا در مقایسه با رقبای خارجی که  ارزان تر و قوی تربودند، تعداد زیادی صادر نشد).

LV15 و LV24

علیرغم این واقعیت که ولوو یک تولید کننده نسبتاً قوی بود، باید گفت ولوو جز اولین تولیدکنندگان کامیون های دیزلی نیز بود. این اتفاق تصادفی نبود، بلکه به این دلیل بود که گوستاف لارسون، یکی از بنیانگذاران ولوو، یکی از شاگردان مهندس یوناس هسلمن، مخترع موتور هسلمن بود که توانست تکنولوژی موتور ولوو را به روز کند.

اولین موتور دیزلی ولوو…

طرح اولیه معرفی اولین موتور دیزلی در سال ۱۹۴۰ بود، اما جنگ جهانی دوم معرفی رسمی کامیون دیزلی ولوو را به تعویق انداخت. اولین موتور دیزلی ولوو “VDA” (“موتور ولوو دیزل نوع A”) نام داشت و مانند اکثر موتورهای دیزلی آن دوران از نوع پیش احتراق بود. در ابتدا برنامه ریزی شده بود که VDA از نوع تزریق مستقیم باشد.

در آزمایش‌هایی که قبل از معرفی نوع تزریق مستقیم انجام شد، مشخص شد که راه‌اندازی این نسخه از VDA در هوای سرد سوئد بسیار دشوار است. بنابراین، به منظور تضمین کارکرد و اطمینان کامل و عمر طولانی، نسخه جدیدی از نوع پیش احتراق در سال ۱۹۴۶ معرفی شد. این کامیون در پاییز ۱۹۴۶ ارائه شد و خیلی زود به محبوب ترین کامیون در سوئد تبدیل شد.

و اولین کامیون های دیزلی ولوو

کامیون‌های سری LV15 تقریباً شبیه کامیون‌های بنزینی Roundnose بودند که در ابتدا در نسخه‌های موتور بنزینی در سال‌های ۱۹۳۹/۴۰ ارائه شدند، اما موتور دیزلی بزرگ‌تر و سنگین‌ تر نیاز به کاپوت بزرگتری داشت.

علیرغم خروجی نهایی ۹۵ اسب بخار و ۱۰۰ اسب بخار از سال ۱۹۴۹ این کامیون ها میتوانستند وظایف حمل و نقل سنگین، از جمله حمل و نقل ساختمانی و عملیات های راهسازی و یا حمل بارها برای مسافت طولانی را انجام دهند.

معرفی تزریق مستقیم

یک گام مهم (از نظر موتوری) در سال ۱۹۵۰ برداشته شد، زمانی که موتور VDA محفظه پیش احتراق (در ابتدا به عنوان یک موتور تسطی) و تزریق مستقیم VDC جایگزین شد و مصرف سوخت بسیار کمی را ارائه داد. این موتور تا حد زیادی جد موتورهای کارآمد کامیون، اتوبوس و دریایی ولوو دیزل امروزی است (در واقع موتور VDC برای همه این اهداف و همچنین برای سایر وسایل نقلیه ولوو مانند خراشنده های جاده استفاده می شد!).

” پوزه گرد “

ولوو در دهه ۱۹۳۰ که دوره بسیار متفاوتی در تاریخ کامیون های ولوو بود. از یک شروع بسیار ساده با کامیون های قدیمی، تا برنامه ریزی برای وسایل نقلیه مدرن با موتورهای بسیار کارآمد و توانایی جابجایی محموله های عظیم.

ظاهری مشابه – با کاربردهای مختلف حمل و نقل

این “Roundnose” شامل طیف گسترده ای از کامیون ها بود که ظاهری مشابه هم داشتند اما تعداد زیادی از طیف های حمل و نقل را پوشش می دادند. در یک نگاه، آنها بسیار شبیه به هم به نظر می رسیدند، اما در واقع آنها از ابعاد مختلف متفاوت بودند. به عنوان مثال، قسمت جلو حداقل در سه طول کاملا متفاوت موجود بود، که دو مورد از آنها در مدل‌های اولیه با موتورهای بنزینی (یا Hesselman یا گازی) موجود بود.

ظاهر بصری این کامیون امروزه منحصر به فرد به نظر می رسد. با این حال، واقعیت این هست که ظاهر کامیون‌های Roundnose بسیار تحت تأثیر سبک کامیون‌های آمریکایی، بریتانیایی و آلمانی آن دوران بود. این خیلی عجیب نیست، زیرا دهه ۱۹۳۰ دهه ای بود که طراحی بخش برجسته ای از محصول بود.

و زمانی که صادرات از کشوری به کشور دیگر گسترش یافت و تقریباً بر طراحی تمامی شرکت های تولید کننده اثر گذاشت.

انتخاب اصلی ارتش – و…

ظهور این طیف از کامیون ها چندان امیدوار کننده نبود. معرفی اولین نسخه در اواخر سال ۱۹۳۹ و همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم انجام شد. این بدان معنی بود که فروش کامیون ها به افراد غیرنظامی کم خواهد شد . اماخوشبختانه، مشتریان ارتشی و نظامی ظاهر شدند و ولوو به تامین کننده اصلی نیروهای مسلح سوئد تبدیل شد. در طول جنگ جهانی دوم، هزاران کامیون “Roundnose” در یک مدل استاندارد، با طراحی ساده و همچنین در یک مدل پیشرفته تر تحویل داده شد.

پس از جنگ جهانی دوم، این خانواده از کامیون ها بسیار موفق شدند. بیش از ۱۰۰۰۰ دستگاه از موفق ترین طیف، «سری LV125» فروخته شده بود، با اینکه کامیون و اتوبوس ها مورد پذیرش اکثریت مردم قرار گرفت اما هنوز راه آهن در اولویت همگان بود.

طیف گسترده ای از توان و قدرت

علیرغم ظاهر تقریباً مشابه، توان و قدرت کامیون های ‘Roundnose’ بسیار متنوع بود. موتور اصلی یک موتور سوپاپ جانبی متوسط بود که تا ۹۰ اسب بخار قدرت تولید میکرد، در حالی که موتورهای بنزینی با سوپاپ های روی سر سیلندر تا ۱۰۵ اسب بخار قدرت تولید میکردند.

به طور کلی، این طیف از کامیون ها از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۵۴، یعنی به مدت ۱۵ سال، بدون تغییرات مکانیکی کم و بیش به غیر از تغییرات ظاهری، تولید شد. بیش از ۴۰۰۰۰ کامیون ‘Roundnose’ تولید و فروخته شد که با توجه به استفاده محدود از کامیون ها در آن دوره (در مقایسه با امروز) تعداد بسیار زیادی است.

TVC

جنگ جهانی دوم از یک جهت خاص بود. برای اولین بار در یک جنگ از کامیون ها و وسایل نقلیه جنگی (اغلب با قابلیت آفرود خوب) استفاده گسترده شد و نقش زیادی را ایفا کردند.

مثل زمانی که برای اولین بار انسان برای جنگ های خود از اسب استفاده کرد همانقدر به ارتش قدرت میداد.

شرکت ولوو با در اختیار گذاشتن و تولید وسایل نقلیه پیشرفته و لوازم جانبی عالی نقش مهمی را در تأمین تجهیزات حمل و نقل نیروهای مسلح  سوئد در طول دوره ۴۵-۱۹۳۹ ایفا کرد. پیشرفته ترین وسایل نقلیه TVA/TVB و TVC بودند که هر سه وسیله نقلیه یدک کش سنگین توپخانه و نیروهای ضد هوایی بودند.

TVC اولین خودروی تمام چرخ محرک بود که توسط ولوو تولید شد.

برای آفرود طراحی شده است

از آنجایی که TVC برای قابلیت های خارج از جاده در نظر گرفته شده بود، طبیعی بود که ولوو سعی کند طول کلی خودرو را محدود کند و همچنین وزن را تا حد امکان به طور مساوی بین هر سه محور توزیع کند. به همین دلیل، یک کابین بسیار جادار برای قرار گرفتن در بالای موتور طراحی شد، همچنین دید کاملی برای راننده و بقیه خدمه و همچنین سایر ویژگی های پیشرفته این کامیون منحصر به فرد شش چرخ متحرک اضافه می کند.

کابین جادار خدمه یک ویژگی کاملاً ضروری برای این وسیله نقلیه بود زیرا نه تنها برای یدک‌کشیدن توپ‌های سنگین و اسلحه‌های ضدهوایی در نظر گرفته شده بود، بلکه برای رساندن خدمه ارتش به محل مورد نظر نیز در نظر گرفته شده بود. طراحی شاسی تقریباً مشابه مدل TVA/TVB بود، بر پایه یک لوله مرکزی و محورهای مستقل، با شش چرخ محرک و مجهز به بلبرینگ های چرخ عالی و تایرهای بزرگ مناسب برای جاهای سنگلاخی .

خدمتگزار دیرینه

موتور TVC مشابه موتور TVB قبلی خود بود، یک موتور بنزینی ۷.۶ لیتری با قدرت ۱۴۰ اسب بخار. TVC به دلیل وظایف گسترده خود بسیار محبوب شد، و با وجود اینکه در قسمت جلو سنگین بود، اما از فرمان پذیری بسیار خوبی برخوردار بود، که گاهی اوقات باعث می‌شد لاستیک ها به زمین نرم فرو بروند، اما این نقطه ضعف بود که با قدرت بسیار خوب دو محور محرک عقب جبران می شد.

TVC برای مدت بسیار طولانی توسط نیروهای مسلح سوئد مورد استفاده قرار گرفت. این کامیون بعد ها با یک کابین بهبود یافته با پنجره های بزرگتر و حتی دید بهتر برای خدمه. و تغییر موتور “FBT” با یک موتور ۱۰ لیتری بنزینی بسیار قدرتمند جایگزین شد.

برای مشاهده مقاله کامیون سایر دهه ها از مجله ولوو فروشگاه ولوو نافعی دیدن نمایید.