آیا رادوشویچ قرارداد خود را با تهدید و سلاح چند برابر کرد؟/ متهم را ول کرده‌اید و بازیکن را برای حرفه‌ای‌گری مواخذه می‌کنید!
در مورد رادوشویچ، هنوز چیز زیادی گفته نشده است، اما…
به گزارش اخبار تایمز؛ در ماجرای بوژیدار رادوشویچ که این روزها دوباره حواشی فوتبال را داغ کرده است، تقریباً هر آنچه باید گفته شود، گفته ایم.
خود رادوشویچ نتوانست به تهران بیاید. او بالای سر انصاری فر نرفت تا قراردادش را به زور چند برابر کند! هر کاری انجام شد و هر کاری انجام شد توسط خودمان انجام شد. این روزها کسانی که به نظر می رسد مأموریت پوشاندن ضعف مدیران سابق و گمراه کردن هواداران را دارند، به رادو حمله می کنند. مثلا می گویند: دروازه بانی که بازی نکرده چرا باید اینقدر دستمزد بگیرد؟ حالا پول به دست مدیران می رسید و نه بازی یا بازی به دست مربیان!
آنقدر می نویسیم که در فوتبال حرفه ای بازیکن وظیفه دارد فقط تمرین کند و نباید در کار سرمربی دخالت کند، حالا بازیکنی متهم به رعایت اصول حرفه ای است! انگار رادو که هر بار بیرون از بازی نبود به میدان آمد و دروازه اش را بسته نگه داشت و در تمام سال ها حتی یک گل هم برای پرسپولیس خلق نکرد.
اما آنچه اکنون در مورد رادوشویچ مطرح است، خودش و پرسپولیس یا فوتبال نیست، بلکه رسالت رسانه هاست. اساسا رسانه ها باید نقد کنند اما برای چه کسانی و برای چه؟
رسانه ها آینه تمام نمای حقیقت هستند. مدیران، مربیان و بازیکنان را در رسانه ها می بینیم. خوب و بدشان را می گوییم تا اولا خودشان ببینند و مشکلاتشان را برطرف کنند و نقاط قوتشان را تقویت کنند و دوم اینکه کل فوتبال ما پیشرفت کند و به سلامت برسد. نوشتن علیه یا برای بازیکن یا مربی ای که آن طرف دنیاست برای فوتبال و ورزش ما چه سودی دارد؟ رادوشویچ، خوب یا بد، قرارداد دارد و آن را تا آخرین سانت می برد. او رسانه های داخلی را تماشا نمی کند، پس چرا باید علیه او تیتر بزنیم؟
معلوم شود که اصل ماجرا زیر سر دیگری است! متهم اصلی و هر که از این قرارداد منتفع شد را به صورت فعل آزاد کردیم. در سیاست قانونی وجود دارد که «بعضی اخبار برای مصرف داخلی است»; ما قبول داریم که این حملات کاربرد داخلی دارد و قرار است نادیده گرفته شود، اما در این مورد نیز نباید اخلاق، شرافت و وجدان را فراموش کرد.
آنچه امروز می نویسیم نباید دیوار انسانیت در فوتبال را خراب کند تا یک نفر به هدفش برسد. فوتبال باید بماند و نسل های آینده از ما درس های اخلاقی بیاموزند. ما مسئول پست های خود هستیم.