بزرگترین منبع درآمد خانوار چیست؟

درآمدهای غیرشغلی خانوارهای ایرانی

بر اساس پرسشنامه این نظرسنجی، درآمدهای غیر شغلی در این دسته بندی ها قرار می گیرند: مستمری و مانند آن، درآمد حاصل از اجاره بها، درآمد حاصل از حساب های پس انداز و سهام و مانند آن، انواع کمک های دریافتی از موسسات خیریه، نتیجه فروش. از مصنوعات خانگی، حواله دریافتی از سایر خانوارها و در نهایت یارانه نقدی. بنابراین بخش قابل توجهی از درآمد خانوار توسط کارگران تامین نمی شود. نمودار زیر نشان می دهد که اندازه خانوارهای شهری ۳.۲۳ نفر است. یعنی طی سال گذشته میانگین جمعیت هر خانوار ۲۳/۳ نفر بوده است. در این میان برای هر خانوار با درآمد به طور متوسط ۱.۹۷ نفر در نظر گرفته شده است. این در حالی است که برای هر خانوار ۰.۸۹ نفر شاغل هستند. یعنی از هر خانوار ایرانی کمتر از یک نفر شاغل محسوب می شود.

تعداد شاغلان در خانوارهای دهک‌های مختلف

حدود ۳۰ درصد خانوارهای ایرانی کارگر ندارند. البته برخی از این خانوارها شامل بازنشستگانی می شوند که طبیعتاً دیگر شاغل نیستند. اما نکته اینجاست که بخش قابل توجهی از سرپرستان خانوار در سن کار شاغل نیستند. این موضوع یکی از ریشه های فقر است. همانطور که نمودار زیر نشان می دهد، بیش از ۵۰ درصد از خانوارهای دهک اول هزینه ها، یعنی ۱۰ درصد از جمعیت ایران با پایین ترین سطح رفاهی، کارگر ندارند.

البته این موضوع می تواند حاکی از علیت دو طرفه باشد. به طوری که پیدا نشدن شغل و ظرفیت پایین اقتصاد در جذب نیروی کار، باعث گسترش فقر و رفاه نامناسب خانوارها می شود و خانوارهای فقیر به دلیل اینکه نمی توانند سرمایه انسانی کافی را انباشته کنند، کار سخت تری پیدا کنند. برای جذب در بازار کار .

نکته دیگر مربوط به توانایی خانوارها برای محافظت از خود در برابر تورم است. برای خانوارهایی که دهک های درآمدی بالاتری دارند، سهم درآمد حاصل از دارایی ها (مانند اجاره بها) بیشتر است. بنابراین امکان افزایش درآمد خود را متناسب با تورم بیشتر می کنند. اما در دهک های پایین درآمدها بیشتر از نوع درآمد ثابت (مانند دستمزد و مستمری) بوده و با تورم ارزش واقعی آنها کاهش می یابد.