مهاجم پرسپولیس هم از ژاپن اخراج شد؟

قرارداد لئاندرو پریرا مهاجم برزیلی پرسپولیس در فصل گذشته با این باشگاه ژاپنی تمدید نشد و گفته می شود به دلیل عملکرد ضعیف او بوده است.

به گزارش اخبار تایمز؛ این اولین بار نیست و آخرین بار هم نخواهد بود. این مشکل فقط برای «پرسپولیس» نیست و از همان ابتدا بگوییم که به بهانه این اتفاق و بازیکن سابق پرسپولیس به این موضوع می پردازیم. باشگاه های دیگر ما هم مثل پرسپولیس در این دسته قرار دارند و این مشکل هزاران بار فوتبال ما را آزار داده و هنوز هم از آن رنج می بریم.

به جز پریرا، پرسپولیس در دهه اخیر ده ها بازیکن دیگر داشت که با دستمزدهای کلان و سر و صدای زیاد آمدند و اعداد مقدسی مثل ۷ گرفتند اما نه قبل و نه بعد از پرسپولیس بازیکنان خوبی نبودند. جونیور براندائو را به یاد دارید؟ شماره ۷ پرسپولیس را به او دادند اما وقتی به میدان آمد مشخص شد که او یک دی کارمو دیگر است. بازیکنی که می گفتند پرنده فروش است و در پرسپولیس و لیگ برتر ایران انتخاب شده است!

همین الان پرسپولیس درگیر دعوا با رادوشویچ است. بازیکنی که حتی با قرارداد ۳۰۰۰ یورویی در ماه در لیگ کشورش هم بازی نمی کند اما اینجا ۸۸۰۰۰۰ یورو طلب می کند! همان برانکو ایوانکوویچ که هواداران پرسپولیس او را خیلی دوست دارند، رادوشویچ را به ایران آورد اما تقصیر او نیست که با یک بازیکن ارزان قیمت قراردادی به این گرانی بسته است. بستن قرارداد دلاری با بازیکنان دوزاری تخصص مدیران ماست. ما از Bronco به عنوان مثال استفاده می کنیم زیرا موفق و محبوب بود. او تیمش را برای اردو به اوکراین برد و دو بازیکن اوکراینی را به عنوان هدیه به تهران آورد! آنها یک ثانیه هم به پرسپولیس ضربه نزدند، اما پول زیادی گرفتند و راهی کشورشان شدند. یکی دیگر از خریدهای برونکو ماریو بودیمیر بود. او هم یک بازیکن ۱۵۰۰ یورویی بود که اینجا قرارداد نیم میلیون یورویی بست و آن را تا آخرین سانت برد. او هم مانند استراماچونی از ایران پول پیک و کارمزد بانکی می گرفت، اما ما هرگز درس عبرت نمی گیریم.

این بازیکنان با خروج از ایران به دسته دوم کشورهای با رتبه بسیار پایین تر می پیوندند. وقتی بعد از ایران قرارداد دو سه هزار یورویی با آنها بسته می شود، معلوم می شود که چه کلاهی بر سر بیت المال گذاشته ایم. ضرب المثل معروف قدیمی که می گویند گنجشک نقاشی می کنند و قناری می فروشند برای زمانی بود که هنوز فوتبال اختراع نشده بود وگرنه با این همه نمونه در فوتبال ایران نیازی به مثال زدن گنجشک و یک گنجشک نیست.

اگر نگاهی به دو دهه اخیر و تاریخچه لیگ برتر حرفه ای بیندازیم، بیش از ۱۵۰ بازیکن خارجی را در لیست تیم می بینیم که احتمالاً نام انگشت شماری بودند که قبل از آمدن به ایران شنیده بودیم! حتی اگر فرض کنیم این بازیکن در شرایط کشورمان جا نیفتاده و به دلیل یک اتفاق کاملا فوتبالی در ایران ناکام بوده است، باید پس از خروج از ایران به سطح قبلی خود باز می گشت. پس وقتی یک بازیکن یا مربی ایران را ترک می کند و او را در هیچ جای دنیا نمی خواهند، نمی توان گفت که این یک اتفاق فوتبالی بوده است و حقیقت این است که سطح او از ابتدا یکسان بود و فقط ما خودمان را تغییر دادیم. پشت. چشم بر حقیقت بستیم و شیر دلار را به جیب دلالان باز کردیم!

به این ۱۵۰ نفر نگاه کنید. تعداد کسانی که پس از خروج از ایران در لیگ نسبتا قابل قبولی دوباره ثبت نام کرده اند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد. فقط یک تیم را می شناسیم که بعد از استقلال به لیگ ترکیه رفت، یک ابراهیم توره را به یاد داریم که بعد از رفتن از ایران فوتبالیست ماند و دو سه نفری که به لیگ امارات یا قطر رفتند. ۵ نفر از ۱۵۰ نفر یعنی فاجعه و درد چون همه مدیرانی که باعث این بلاها شده اند همچنان در فوتبال پست دارند و همچنان به راه خلاقانه خود ادامه می دهند!